Zo af en toe verkondigt een politicus iets dat tegen zijn partijlijn in gaat. Dat gaat vaak over het Vlaams Belang en de wens om te regeren met hen. Jan Jambon zei vlak na kerstmis dat hij perfect had kunnen onderhandelen met het Vlaams Belang. Luk van Biesen kondigde daags na de verkiezingen van 2019 aan dat je het Vlaams Belang niet links kon laten liggen en nu mag ook de Einzelgänger van de Christendemocratie zichzelf eens interessant maken door op te roepen om het Cordon Sanitaire te laten vallen.

Maar is de techniek van een zogeheten Cordon Sanitaire nog wel een doeltreffende strategie om de strijd der ideeën te beslechten? Ik vermoed van niet. Voor veel jongeren, en mensen die in de nineties en later zijn gebeuren mist de term ook zijn broodnodige bagage, het is van voor onze tijd en maakt dus de facto minder indruk.

Een Cordon Sanitaire mag dan wel nobel zijn van oorsprong, het is voor mij ook een vorm van intellectuele luiheid. Het zorgt voor luiheid aan beide kanten van het politieke strijdtoneel. De partijen die niet wensen te besturen of wensen samen te werken met het Vlaams Belang hebben geen enkele incentive meer om zich te bewapenen. Het argumentarium raakt uitgeput, men voelt niet meer de behoefte om zich in te lezen, om te studeren en om zijn retoriek aan te scherpen. Het is veilig vertoeven achter het Cordon, nadenken en redeneren hoeft niet.

Ook bij het Vlaams Belang zorgt het Cordon voor luiheid, maar bij hen speelt het echter in hun voordeel. Van Grieken moet gewoon tot in den treure de calimero kaart trekken en herhalen dat men niet wenst te regeren met hem, vergooi daarbovenop nog een paar miljoen aan Facebook posts en je wordt slapend rijk. Om het Vlaams Belang te laten zweten moeten we af van die luiheid. Kaats meteen maar de bal terug: waarom zou het Vlaams-Belang in godsnaam willen regeren met kosmopolitische liberalen? Hoe gaat Van Grieken dat verkopen aan zijn achterban dat hij met humane christendemocraten of socialisten in zee wenst te gaan? Zij hebben toch hopelijk de ideologische ruggengraat om hun partijprogramma te toetsen en tot de conclusie te komen dat zij geen partners kunnen vinden?

Kortom, weg met het collectieve cordon. Elke partij moet ten rade gaan bij zijn ideologie en dan elk voor zichzelf concluderen of hun principes overeenstemmen met het VB en hun uitlatingen van de laatste maanden. Ik heb al een voorvermoeden.