Deze avond is duidelijk geworden hoe de federale overheidsdienst Binnenlandse zaken het slachtoffer werd van een grootschalige hacking en dat over een lange periode. Jong VLD vraagt duidelijkheid tot welke data men precies toegang kreeg en of de verzamelde vingerafdrukken op de identiteitskaarten ook ten prooi zijn gevallen aan de hack. De liberale jongeren maakten al vanaf de invoer van deze dataverzameling ernstige bedenkingen en willen dat het systeem wordt stopgezet tot er duidelijkheid is of de gegevens wel echt veilig kunnen worden opgeslagen.

Wat moeten we nu aan met Europa? Die existentiële vraag was de gouden olifant in de kamer eind 2019 na de systeemschok van Brexit. In een poging om die vraag te beantwoorden stelde inkomend voorzitter van de Europese Commissie Von Der Leyen voor om een conferentie te beleggen over de toekomst van de Europese Unie. Nadat de pandemie roet in het eten strooide, komt de organisatie van die conferentie langzaam maar zeker toch in zicht. Voor ze echter van start kan gaan, zullen de Europese instellingen eerst het grootste obstakel moeten overwinnen: zichzelf.

De Vlaamse jongerenpartijen Jong VLD, Jong Groen, Jong N-VA, JONGCD&V en Jongsocialisten ijveren gezamenlijk voor de afschaffing van de avondklok. “De jeugd snakt al te lang naar meer perspectief en versoepeling van bepaalde maatregelen” klinkt het bij de voorzitters. Het samenscholingsverbod is voldoende om contacten te beperken, een avondklok is de maatregel teveel. De jongeren zijn van mening dat de avondklok intussen enkel een handhavingsmechanisme is geworden met tal van nadelige effecten en dat geen juiste drijfveer kan zijn en blijven.

Vandaag, 10 december, vieren we de 72e verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, en deze dag werd daarom uitgeroepen tot de Dag van de Mensenrechten. Het valt niet te betwisten dat er in die 72 jaar grote stappen zijn gezet, maar onder andere de flagrante mensenrechtenschendingen tegen de Oeigoeren in de Chinese regio Xinjiang herinneren ons eraan dat we ervoor moeten blijven strijden. Anno 2020 lijken dergelijke schendingen echter plots veel dichterbij te komen dan we zouden durven bevroeden.

Het debat over integratie, samenleven en identiteit staat door de #blacklivesmatter betogingen terug hoog op de politieke agenda. De vraag of we bepaalde monumenten en tradities in onze samenleving moeten herbekijken stelt zich prominenter dan ooit. Wij argumenteren dat het beter is om niet vast te klampen aan tradities. Tradities blijken maar al te vaak handboeien voor een maatschappij in verandering.

Herfederaliseren in België is geen taboe meer. Goed zo, maar we moeten voorbij de Federale Kamers durven kijken. Want iets verder in de Wetstraat huist een organisatie met een immens maar onbenut potentieel: de Europese Unie.

Eind vorige maand, op 25 mei, laat in het Amerikaanse Minneapolis George Floyd, een Afro-Amerikaanse man die in 2009 tot vijf jaar cel was veroordeeld voor een gewapende overval, het leven tijdens een uit de hand gelopen arrestatie door een blanke politieagent. Floyd stikt doordat de commissaris minutenlang zijn knie op de hals van de man gedrukt houdt. Drie collega’s van de politieman, een Hmong-Amerikaan (de Hmong zijn een Zuidoost-Aziatische bevolkingsgroep), een Afro-Amerikaan en een blanke, grijpen al die tijd niet in ondanks herhaaldelijke aanmaningen van omstanders over de noodsituatie waarin Floyd verkeert. De arrestatie wordt beschouwd als moord, de betrokken agent wordt opgepakt en er zijn reeds onderzoeksdaden gesteld. Hoewel in de VS problemen van structureel racisme in het — naar onze Europese normen pover geschoolde — politiekorps vrij uitgebreid zijn gedocumenteerd, is een eventueel racistisch motief bij de misselijkmakende behandeling van George Floyd nog niet juridisch aangetoond, en in de strafrechtelijke onderzoekingen die reeds zijn gevoerd, is daar zelfs geen sprake van.

Sinds de ophef rond de dood van George Floyd ook onze contreien bereikte, staat ons land in rep en roep. Alweer. We hebben de zware coronacrisis nog niet doorgeslikt en er ligt opnieuw een probleem van wereldniveau op ons bord.  

“A nation that tries to tax itself into prosperity is like a man standing in a bucket and trying to lift himself up by the handle.”

― Winston S. Churchill

Zo af en toe verkondigt een politicus iets dat tegen zijn partijlijn in gaat. Dat gaat vaak over het Vlaams Belang en de wens om te regeren met hen. Jan Jambon zei vlak na kerstmis dat hij perfect had kunnen onderhandelen met het Vlaams Belang. Luk van Biesen kondigde daags na de verkiezingen van 2019 aan dat je het Vlaams Belang niet links kon laten liggen en nu mag ook de Einzelgänger van de Christendemocratie zichzelf eens interessant maken door op te roepen om het Cordon Sanitaire te laten vallen.