“A nation that tries to tax itself into prosperity is like a man standing in a bucket and trying to lift himself up by the handle.”

― Winston S. Churchill

Er hoeft geen tekening bij gemaakt te worden: na de corona-crisis zal de werkloosheid stijgen. Bedrijven zien hun inkomsten dalen, dus snoeien ze in hun kosten om hun boekhouding gezond te houden. Wat komt er dan in het vizier: de hoge loonkosten.

Het systeem van tijdelijke werkloosheid zette die reusachtige kost eventjes op pauze. Gelukkig maar, anders stonden de kranten nu al vol van faillissementen en ontslagrondes. Deze financiële en persoonlijke drama’s kunnen nochtans deels vermeden worden.

Tewerkstellingsgraad

Voor deze crisis had de politiek de mond vol van onze ‘tewerkstellingsgraad’ om de begroting in evenwicht te krijgen. Simpel concept: hoe meer werkenden, hoe meer mensen bijdragen en hoe minder uitkeringen we dienen uit te betalen. Iets waar we op dit moment, meer dan ooit, dienen naar te streven.

Deze crisis zal, jammer genoeg, nefast zijn voor onze tewerkstellingsgraad en daarom een gigantisch gat slaan in onze begroting. Maar wat als we durven knippen in de belastingen op arbeid? Sommige partijen speelden al eventjes met dit idee. Tijd om er realiteit van te maken.

Loonkosten

De Hoge Raad van Financiën kwam deze week na 2,5 jaar studiewerk naar buiten met een rapport om onze fiscaliteit te hervormen. De leden van de raad verschillen op veel vlakken van mening, toch is er één punt waar elk mee akkoord gaat: de fiscale druk op arbeid moet dringend omlaag.  Ze hebben daarvoor maar liefst 20 scenario’s uitgewerkt en 80 maatregelen om ze te financieren. Er is alvast consensus onder de experts.

Onze gemiddelde loonkost bedraagt 40,5 euro per uur, daarmee staan we op de derde plaats in de EU. Onze buurlanden daarentegen doen het een stuk beter: Nederland met 36,4 euro, Duitsland met 35,6 euro en Frankrijk met 36,6 euro. Die loonkostenhandicap tov onze buurlanden zorgt al decennialang voor een concurrentienadeel. 

Een knip in de belastingen op arbeid zou zorgen voor lagere loonkosten en dus meer tewerkstelling. Daarnaast helpt het onze ondernemers in hun concurrentiestrijd met buitenlandse bedrijven.

Dat hoeft onze begroting niets te kosten. Er is een evenwichtspunt waar de loonkostverlaging de vermindering van werkloosheidsuitkeringen in balans houdt. Daarnaast zorgen de verhoogde productiviteit, concurrentievermogen en koopkracht voor terugverdieneffecten op lange termijn. Concreet mondt dit voor werknemer uit in meer nettoloon, voor werkgever in lagere loonkosten.

Tijd om van deze crisis een opportuniteit te maken. Tijd om stevig te knippen in de belasting op arbeid. Tijd om onze bedrijven te ontketenen. Laat ze de nodige welvaart creëren om ons uit deze crisis te sleuren. Waar wachten we nog op?